İçim sıkılıyor, ruhum daralıyor bu yerde.
İnsanların ikiyüzlülüğüne, kalleşliğine dayanamıyorum
Şimdi olduğundan daha çok kazanmak için
başkalarının sırtına basıp yükselmeye çalışan bu insanlardan iğreniyorum.
Minik beyinlilerin egolarını tatmin için yaptıklarını
gördükten sonra kaçıp gitmek istiyorum buralardan
ama yapamıyorum.
Bu kadar zor mu
hak ettiğini alarak yaşamak ve mutlu olmak.
Neden bu kadar zor anlamıyorum.
Kimseye güvenmiyorum artık
herkes yalan söylüyor gibi geliyor.
Daha ne kadar dayanırım bilmiyorum.
Sabır deyip yoluna devam etmek
hiçbir şeye kafayı takmadan önüne bakmak
en iyisi gibi dursa da içim içime sığmıyor.
Not: Bir arkadaşım yolladı bu şiiri bana, çok hoşuma gitti. Biraz karamsar ama güzel yazmış üstat. Bende paylaşmak istedim sizlerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder